กฎกระทรวง

(พ.ศ. ๒๕๔๒)

ออกตามความในพระราชบัญญัติเครื่องแบบทหาร  พุทธศักราช  ๒๔๗๗

ว่าด้วยเครื่องแบบทหารบก  ฉบับที่  ๘๐

--------------------------------

                                อาศัยอำนาจตามความในมาตรา  ๕  แห่งพระราชบัญญัติเครื่องหมายทหาร  พุทธศักราช๒๔๗๗  ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติเครื่องหมายทหาร (ฉบับที่ ๔) พ.ศ. ๒๕๑๔ และมาตรา ๗แห่งพระราชบัญญัติเครื่องแบบทหาร พุทธศักราช ๒๔๗๗   รัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหมออกกฎกระทรวงไว้  ดังต่อไปนี้

ฯลฯ

                   ข้อ ๔๐  ทหารซึ่งสำเร็จการศึกษาหลักสูตรสงครามทุ่นระเบิดจากโรงเรียนทหารช่าง กรมการทหารช่าง  ใช้เครื่องหมายสงครามทุ่นระเบิดติดที่อกเสื้อด้านขวาเหนือป้ายชื่อ

                   เครื่องหมายสงครามทุ่นระเบิดทำด้วยโลหะ มีลักษณะเป็นรูปทุ่นระเบิดดักรถถังสีเขียวมรกตที่กลางทุ่นระเบิดมีเครื่องหมายทหารช่างสีทองตัวนูน  ทั้งสองข้างของทุ่นระเบิดมีสายฟ้าสีทองข้างละ  ๑  สาย  อยู่ภายในเปลวระเบิดสีแดงทั้งหมดนี้รองรับด้วยช่อชัยพฤกษ์สีเงิน  เครื่องหมายนี้ขนาดสูง  ๓.๘  เซนติเมตร  กว้าง  ๖.๓  เซนติเมตร

                   เครื่องหมายสงครามทุ่นระเบิดกิตติมศักดิ์  มีลักษณะเช่นเดียวกับเครื่องหมายสงครามทุ่นระเบิด  เว้นแต่มีดาวสีทอง  ๑  ดวง  ประดับที่แกนของทุ่นระเบิด

                   เครื่องหมายตามข้อนี้ใช้ประกอบกับเครื่องแบบได้ทุกชนิด  เว้นแต่เครื่องแบบฝึก  และเครื่องแบบสนามให้ใช้ชนิดไหมปักเย็บติดที่อกเสื้อด้านขวาเหนือป้ายชื่อ  ถ้าใช้ประกอบกับเครื่องแบบสโมสรอกแข็งหรือเครื่องแบบสโมสรอกอ่อน  ให้ใช้ขนาดย่อลงเหลือสองในสาม  และ  ให้ติดบนเสื้อส่วนที่แบะพับด้านขวา

ฯลฯ

                   ข้อ ๗๘  เครื่องหมายยศ  เครื่องหมายเหล่า  เครื่องหมายสังกัด  และเครื่องหมายพิเศษ  ที่กำหนดให้ทำด้วยโลหะและตราหน้าหมวก  เมื่อประดับหรือติดกับส่วนของเครื่องแบบฝึก  หรือ เครื่องแบบสนาม  จะปักด้วยไหมหรือด้ายสีน้ำเงินดำแทนโลหะหรือวัสดุที่กำหนดนั้นก็ได้

ฯลฯ

                                      ให้ไว้    ณ    วันที่      ๙      พฤศจิกายน    พ.ศ.  ๒๕๔๒

                                                         (ลงชื่อ)      ชวน    หลีกภัย

                                                                      (ชวน    หลีกภัย)

                                                              รัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม

เครื่องหมายสงครามทุ่นระเบิด

เครื่องหมายสงครามทุ่นระเบิด ทำด้วยโลหะ มีลักษณะเป็นรูปทุ่นระเบิดดักรถถังสีเขียวมรกต ที่กลางทุ่นระเบิดมีเครื่องหมายทหารช่างสีทองตัวนูนทั้งสองข้างของทุ่นระเบิดมีสายฟ้าสีทอง  ข้างละ  ๑ สาย  อยู่ภายในเปลวระเบิดสีแดง ทั้งหมดนี้รองรับด้วยช่อชัยพฤกษ์สีเงิน  เครื่องหมายนี้มีขนาดสูง  ๓.๘ เซนติเมตร  กว้าง   ๖.๓  เซนติเมตร

   

เครื่องหมายสงครามทุ่นระเบิดกิตติมศักดิ์

เครื่องหมายสงครามทุ่นระเบิดกิตติมศักดิ์  มีลักษณะเช่นเดียวกับเครื่องหมายสงครามทุ่นระเบิด  เว้นแต่มีดาวสีทอง     ๑ ดวง  ประดับที่แกนของทุ่นระเบิด

ความหมาย

ทุ่นระเบิดดักรถถังสีเขียวมรกต     หมายถึง   ทุ่นระเบิดที่มีอำนาจรุนแรงที่สุดถึงใช้  M21  เป็นสัญลักษณ์

เครื่องหมายทหารช่างสีทองตัวนูน  หมายถึง  สัญลักษณ์เครื่องหมายเหล่าทหารช่าง

สายฟ้าสีทอง                        หมายถึง  ความรวดเร็วในการปฏิบัติงาน

เปลวระเบิด                          หมายถึง  มีอำนาจที่รุนแรงและอันตรายจากระเบิด

ช่อชัยพฤกษ์                         หมายถึง  สัญลักษณ์ของกองทัพบก และเชิดชูเกียรติ

ระเบิดแสวงเครื่อง ( IED )

การปฏิบัติเมื่อพบระเบิดแสวงเครื่อง หรือวัตถุต้องสงสัย

การปฏิบัติ

1        ห้ามจับต้อง,หยิบยก,เคลื่อนย้ายหรือทำให้สั่นสะเทือนโดยเด็ดขาด

       -        สอบถามหาเจ้าของ วัตถุต้องสงสัย ถามไม่มีผู้ใดแสดงตนเป็นเจ้าของ  ให้สันนิฐานไว้ก่อนว่า วัตถุต้องสงสัยอาจเป็นวัตถุระเบิด

       -        จดจำลักษณะทั่วไปของวัตถุต้องสงสัย และบริเวณพื้ที่ที่พบเห็นเพื่อเป็นข้อมูลแก่ เจ้า  

       หน้าที่เก็บกู้  ดังนี้

1.1       ขนาดรูปร่าง ของวัตถุต้องสงสัย

1.2        ลักษณะบ่งบอกอื่น เช่น มีเสียงการทำงาน มีสายไฟ ฯ

1.3        รายงานให้ผู้บังคับบัญชาทราบ หรือผู้รับผิดชอบสถานที่นั้นทราบแล้วรับแจ้งให้          จนท.บ้านเมืองทราบต่อไป

1.4        อพยพผู้คนออกจากจากสถานที่นั้นโดยด่วน ด้วยวิธีนุ่มนวลเพื่อมิให้เกิดการตื่นกลัว

1.5        กำหนดเขตอันตราย ป้องกันบุคคลที่ไม่เกี่ยวข้องเข้าในเขตอันตราย การกำหนดเขต      สามารถใช้การประมาณการ การพิจารณาปริมาณวัตถุระเบิดที่คาดว่าบรรจุอยู่            ภายใน วัตถุต้องสงสัย

                   - ระเบิดแสวงเครื่องแบบเล็ก อพยพระยะ 100 เมตร

                   - ระเบิดแสวงเครื่องแบบใหญ่ รถยนต์ระเบิด อพยพระยะ 400 เมตร

         1.6  ตัวพยานผู้พบเห็นวัตถุระเบิดต้องสงสัยให้รอพบ จนท.เก็บกู้วัตถุระเบิดในที่ปลอดภัย                 เพื่อให้ข้อมูลและรายละเอียดอื่นฯ

1.7   อพยพผู้คน และกั้นอันตรายไม่น้อยกว่าระยะที่กำหน

1.8  สอบถามข้อมูลจากผู้พบเห็น หรือพยานที่พบเห็นและให้กักตัวไว้ก่อน

1.9  ให้ข้อมูลและสอบถามข้อมูลจากหน่วยงานข่าวกรอง

1.10 แจ้งหน่วยช่วยเหลืออื่นๆ เช่นหน่วยดับเพลิง หน่วยพยาบาลฉุกเฉิน หน่วยกู้ภัย

1.11  รอพบ จนท.เก็บกู้เพื่อให้ข้อมูล และอำนวยความสะดวก

การปฏิบัติของผู้รับผิดชอบด้วยการบริหารเหตุการณ์

1      เจ้าของพื้นที่ตรวจสอบตำแหน่งของระเบิดแสวงเครื่องจุดที่1 และจุดที่2 ถ้ากรณีสงสัย

2      ปิดกั้นพื้นที่ อพยพประชาชน ออกจากวัตถุอันตรายนั้นๆที่มีผลกระทบต่อการระเบิด  เช่น ถังน้ำมัน   ถังแก๊ซ

3      จัดตั้ง บก.ควบคุมพื้นที่ และจัดจนท. รปภ.โดย ผบ.เหตุการณ์อยู่ในพื้นที่ควบคุมชั้นที่ 2

4      จัดตั้งพื้นที่และ ผบ.หน่วยสนับสนุนอื่นๆโดยความจำเป็นและให้อยู่ในพื้นที่ควบคุมชั้นที่ 3          

5       จัดพื้นที่รวบรวมฝูงชน ผู้สื่อข่าวนักการเมืองท้องถิ่นในพื้นที่ควบคุมชั้นที่ 4    (ชั้นนอก)

6        การเข้ามาของหน่วย EOD แล้วแต่ขนาดของสถานการณ์

7       ตรวจสอบความปลอดภัยอื่นๆรวมทั้งควบคุมผู้ต้องสงสัยที่คอยสั่งจุดระเบิด

8      หน่วยชุด ทลร. EOD ส่งมอบพื้นที่ จนท.ตำรวจหรือ บก.ควบคุม

ข้อบังคับ 9 ประการ

1        ห้ามบุคคลที่มิได้เกี่ยวข้องเข้ามาในพื้นที่ควบคุมชั้นที่ 1-3

2        พื้นที่ควบคุมชั้นที่ 1 เข้าได้เฉพาะจนท.และEOD เท่านั้น

3        ผบ.หน่วย/ชุด ทลร.จะอยู่ที่ บก.ควบคุมชั้นที่ 2และ3

4        ห้าม จนท.ทลร.ให้ข่าวแก่บุคคลอื่น

5        ผบ.หน่วย/ชุด ทลร. เท่านั้นเป็นผู้ให้ข่าวต่อ ผบ.เหตุการณ์

6        ห้าม ผบ.เหตุการณ์ให้ข่าวสารแก่สื่อมวลชนขณะเหตุการณ์ยังไม่คลี่คลาย

แต่อาจรายงานการปฏิบัติแก่ผู้บังคับบัญชาได้ในระดับหนึ่งเท่านั้น

7        ห้ามทุกฝ่ายให้ข่าวสารแก่สื่อมวลชนต่อเหตุการณ์ ผู้กระทำผิด ผลเสียหายหรือระยะเวลาในการฟื้นฟูก่อนวิเคราะห์ ความเป็นจริง และสถานการณ์คลี่คลายแล้ว

8        ห้ามหน่วย/ชุด ทลร.และEOD ทำงานภายใต้การกดดันจากบุคคลอื่น

9        ห้ามสื่อมวลชนเข้าทำข่าวขณะเหตุการณ์ยังไม่คลี่คลาย

มาตรการต่อต้านการวางระเบิด

1        แนวทางป้องกันการวางระเบิด

2        การสังเกตุรูปร่างลักษณะทั่งไปของระเบิดแสวงเครื่อง(IED)

3        พื้นที่เป้าหมายที่คาดว่าจะพบ IED

4        การปฏิบัติเมื่อพบ IED หรือวัตถุต้องสงสัย

แนวทางการป้องกันระเบิด

1        การราดตระเวนพื้นที่ หรือการ รปภ.หน่วยราชการ

2        การตรวจค้นหรือตั้งจุดตรวจ

3        การรักษาความปลอดภัยสถานที่ และขบวนรถของVIP

4        การข่าวและการประสานงานหน่วยที่เกี่ยวข้อง

5        การฝึกอบรมเจ้าหน้าที่ให้มีความรู้เกี่ยวกับวัตถุแสวงเครื่อง/EOR

การสังเกตรูปร่างลักษณะทั่วไปของระเบิดแสวงเครื่อง

1        หีบห่อที่วางไว้ไม่มีเจ้าของ หรือหาเจ้าของไม่พบ

2        เป็นวัตถุที่มีลักษณะภายนอกผิดปกติหรือผิดจากรูปเดิมไปเช่นกล่องมีร่องรอยเปรอะเปื้อน

3        กล่องปิดผนึกไม่เรียบร้อยหรือรอยผนึกใหม่ มีรอยยับต่างๆ หรือมีสิ่งที่เปลี่ยนแปลงไป           

4        เป็นวัตถุที่ควรจะอยู่ที่อื่นมากกว่าอยู่ตรงนั้น

5        เป็นวัตถุที่ไม่เคยพบเห็น ณ ที่ตรงนั้นมาก่อนเลย

จากที่กล่าวมาข้างต้น เป็นแค่เหตุผลพิจารณาเบื้องต้น ถ้ามีข้อสังเกตุให้นึกไว้เสมอว่า   “วัตถุต้องสงสัยนั้นเป็นระเบิดแสวงเครื่อง”

พื้นที่เป้าหมายที่คาดว่าจะพบ IED

1        สถานที่ราชการ

2        สถานที่สาธารณะ

3        อาคาร, สถานธูต, ไปรษณีย์

4        ตลาดสด, ลานจอดรถ

5        สถานบริการต่างๆ

6        ร้านอาหาร, ร้านกาแฟ, ร้านค้า ฯลฯ

7        ศูนย์คมนาคม

8        แหล่งพลังงาน, โรงไฟฟ้า, ปั้มน้ำมัน

9        ศูนย์การค้า, ห้างสรรพสินค้า

10   โรงเรียน, วัด

11   สถานีรถไฟ, รางรถไฟ

การปฏิบัติเมื่อพบ IED หรือวัตถุต้องสงสัย

1        ห้ามจับต้อง,เคลื่อนย้าย,หยิบยก หรือทำให้สั่นสะเทือนโดยเด็นขาด

2        สอบถามหาเจ้าของ

3        จดจำลักษณะทั่วไปของวัตถุนั้นๆ

4        ใช้เชือกกั้นและอพยพผู้คนออกไป ให้พ้นรัศมีอันตราย และจัดคนเฝ้าในระยะที่ปลอดภัย

5        ประสานงานกับหน่วยที่เกี่ยวข้อง

5.1      ผบ.พื้นที่/ผบ.เหตุการณ์

5.2      หน่วยทำลายวัตถุระเบิด EOD  ในพื้นที่

6        ปิดกั้นผู้คนและรักษาความปลอดภัยให้จนท. EOD ขณะปฏิบัติงาน รัศมี 300 เมตร

การปฏิบัติสำหรับเจ้าหน้าที่บ้านเมือง

1  อพยพผู้คนและกันเขตอันตรายไม่น้อยกว่าระยะที่กำหนด

2  สอบถามข้อมูลจากผู้พบเห็นหรือพยานที่พบเห็นให้กักตัวไว้ก่อน

3  ให้ข้อมูลและสอบถามข้อมูลจากหน่วยงานข่าวกรอง

4  แจ้งหน่วยช่วยเหลืออื่นๆ เช่นหน่วยดับเพลิง หน่วยพยาบาลฉุกเฉิน หรือ

    หน่วยกู้ภัยต่างๆ

6        รอพบเจ้าหน้าที่เก็บกู้วัตถุระเบิดที่รับผิดชอบเพื่อให้ข้อมูลและอำนวย

    ความ สะดวกให้กับเจ้าหน้าที่

ระยะอพยพผู้คนเบื้องต้น

1         IED ขนาดเล็ก ประมาณ 100 เมตร

2         IED ขนาดกลาง เช่น CAR BOOM ประมาณ 200 เมตร

3         IED ขนาดใหญ่ เช่น TURCK BOOM ประมาณ 400 เมตร

  

อุปกรณ์ป้องกันวัตถุระเบิดเบื้องต้น

1        ยางรถยนต์จำนวน 5-6 เส้น

2        กระสอบทรายประมาณ 10-20 ลูก

3        เชือกกั้นแนวป้องกัน, ป้ายเตือนอันตราย

4        ตรวจพื้นที่รวมพล/หยุดพัก ก่อนเข้าในรัศมี 200 เมตร

มาตรการป้องกันอันตรายจากวัตถุระเบิดบังคับจุดระยะไกล

1        ต้องเข้าใจการปฏิบัติของฝ่ายตรงข้าม

2        การเข้าไปในพื้นที่ต่างๆ ซึ่งฝ่ายตรงข้ามสามารถซุกซ้อนวัตถุระเบิดได้ และเป็นเส้นทางบังคับ

3        หลีกเลี่ยงการรวมกำลังเป็นกลุ่มก้อน เมื่อออกปฏิบัติการภารกิจนอกที่ตั้งหน่วย

4        สวมอุปกรณ์ป้องกันตลอดเวลาที่ปฏิบัติหน้าที่ ได้แก่ หมวกเหล็ก, เสื้อเกาะ,แว่นตาหรือหน้ากาก

5        หลีกเลี่ยงการปฏิบัติที่ซ่ำรูปแบบเดิม สถานที่เดิม เส้นทางเดิมในเวลาเดิม

6        สังเกตความผิดปกติบริเวณใกล้เคียงเช่น ปรากฏสิ่งของ วัสดุหีบห่อในที่ซึ่งไม่ควรจะอยู่

7        เมื่อได้รับข่าวแจ้งเกี่ยวกับการปฏิบัติของฝ่ายตรงข้าม

8        ในการขับขี่ยานพาหนะเมื่อจอดอยู่กับที่ให้สังเกตความผิดปกติรอบๆ ยานพาหะ

9        การปฏิบัติงานนอกที่ตั้งที่มีการรวมกำลังเป็นกลุ่มก้อนโดยเฉพาะมีประชาชนในพื้นที่จอดรถภายนอก ห้ามนำยานพาหนะทุกประเภทเข้ามาจอดในที่ชุมชน

10   สิ่งแรกที่ต้องคิดอยู่เสมอ เมื่อท่านเข้าไปในพื้นที่ต่างๆนั้น หากเป็นท่านแล้วจะวางระเบิดเพื่อสังหารฝ่ายตรงข้ามอย่างไร นั่นคือสิ่งที่ท่านกำลังเผชิญในขณะนั้น 

การปฏิบัติสำหรับ จนท. และ EOD

1        การรอคอย เพื่อความปลอดภัยในการเข้าหา IED

2        การเข้าหา เพื่อทราบจุดแน่นอนของ IED

3        การทำให้ปลอดภัย เพื่อใช้เครื่องมือและใช้อุปกรณ์ต่างๆในการหยุดการทำงานของระเบิดแสวงเครื่อง ส่วนมากระเบิดแสวงเครื่องจะจุดประสงค์มุ่งหวังทำลายมักมีระบบป้องกันการเก็บกู้ด้วย อาจทำงานหลายระยะหลายชั้น ฉะนั้น จนท.จะต้องระมัดระวังเป็นอย่างยิ่ง

มีคน 2 คนเป็นเพื่อนซี้กัน.. ร่วมเดินทางไปในทะเลทราย… ระหว่างทาง… เกิดทะเลากัน เพื่อนคนหนึ่ง..ระงับอารมณ์ไม่อยู่…ตบหน้าอีกฝ่าย เพื่อนที่ถูกทำ ร้าย….เจ็บปวด…แต่ไม่เอ่ยวาจา… กลับเขียนลงบนผืน ทรายว่า “วันนี้…ฉันถูกเพื่อนรักตบหน้า”

พวกเขายังคงเดินทางต่อ…กระทั่งถึงแหล่งน้ำพวกเขา ตัดสินใจอาบน้ำ…แต่เกิดอุบัติเหตุคนที่ถูกตบหน้ากลับจมน้ำ เพื่อนอีกคนไม่รั้งรอ รีบลงไปช่วยทันที คนรอด ตาย…ยังคงไม่เอ่ยวาจา…กลับสลักลง ไปบนหินใหญ่…”วันนี้…เพื่อนรักช่วยชีวิตฉัน ไว้”

อีกคนไม่เข้าใจ…เลยถามว่า เมื่อถูกฉันตบหน้า เธอเขียนเรื่องราวลงพื้นทราย แล้วเรื่องที่ได้ช่วยจมน้ำ ทำไมจึงต้องสลักบนหิน”

อีกคนยิ้มพราย…กล่าว ตอบ
“เมื่อถูกคนที่รักทำร้าย…เราควรเขียนมันไว้บนพื้นทราย ซึ่ง “สายลมแห่งการให้อภัย” จะทำหน้าที่พัดผ่าน ลบล้างไม่เหลือ
แต่เมื่อมีสิ่งที่ดีมากมาย เกิดขึ้นเราควรสลักไว้บน “ก้อนหินแห่งความทรงจำในหัวใจ” ซึ่งต่อให้มีสายลมแรงเพียงใด ก็ไม่อาจ ลบล้าง ทำลาย

.